Een vol en afwisselend jazz podium in Goirle

Binnenkomen met de swingende noten van de Two Tones Swing en Boogie band begon meteen goed. De jaren vijftig herleefden en niet alleen door de zwart-witte schoenen van de muzikanten.

De swingende saxofonist bleek ook nog een toontje mee te kunnen zingen, net als de pianist die ondanks zijn zittende positie de swing er goed in hield. Samen met de contrabassist en de drummer was het al genieten op het podium in Cultureel Centrum Jan van Besouw. Toen gastzangeres Saskia Janssen het podium betrad, trok ze alle ogen naar zich toe. De zwoele tonen van haar zang trokken de aandacht weg van de schoenen van de muzikanten en zorgde voor een waardevolle toevoeging aan de boogie van de band.

Na de Two Tones was het de beurt aan de deelnemers van de jazzworkshop van Jazz Podium Goirle om te laten zien wat ze in 12 lessen geleerd hadden. De verrassing was echter groot toen naast drie saxofonisten en een hoboïste ook een harp het podium op gedragen werd. Een zeldzaam instrument binnen de jazz, maar na het eerste nummer was het meteen duidelijk dat dat onterecht is. De blaassectie werd door de harp mooi aangevuld en het gaf veel voldoening om te horen wat er in maar 12 lessen op kan bloeien. Daar stonden 5 muzikanten die nog nooit jazz hadden gespeeld. Onder begeleiding van de docent op bas en een drummer kwamen een aantal heerlijke jazznummers voorbij. Chapeau voor de eerste studenten van de workshop. Wij hopen op een volgende ronde.

Mag je iemand al een legende noemen als hij nog leeft?  Tom Beek zou je eigenlijk al een legende kunnen noemen en het Jazz Podium Goirle had de eer hem te mogen ontvangen. De lijst met bekenden waarmee hij heeft samengespeeld is eindeloos, maar daarvoor waren we niet aanwezig deze zondag. Nu ging het om zijn eigen nummers en zijn eigen stijl. Samen met Arno Krijger op Hammond, Stefan Lievestro op contrabas en Mark Schilders op drums werd het al snel duidelijk waarom Tom overal geliefd is. De passie waarmee hij speelde vervoerde iedereen in het Grand Café. En niet alleen Tom gooide hoge ogen, ook de andere muzikanten hebben duidelijk hun sporen verdiend in de Nederlandse jazzscene. Het was een optreden om van te smullen. De geluiden van de Hammond klinken nog na en de snelle vingerbewegingen van de bassist zie je nog als je de ogen sluit, de gedrevenheid van de drummer en het verbeten gezicht van Tom Beek als hij de laatste tonen speelt. Een geweldige performance, van alle vier.