Landgoedeigenaren slaan handen ineen

Unieke samenwerking Kempische landgoederen
Met de onthulling van een zitbank op landgoed Gorp en Roovert, door José van Gorp en Cora van Nieuwenhuizen, is de samenwerking bezegeld. De Kempische landgoedeigenaren van ‘Wellenseind’, ‘De Hoevens’, ‘Gorp & Roovert’, ‘De Hilver’ en ‘Nieuwkerk’ zijn bereid tot verdergaande samenwerking op het gebied van natuur, cultuurhistorie, recreatie en economie. We hebben het hier over 5000 ha aaneengesloten landgoederen, waarvan de Utrecht het grootste is met 2500 ha. De lengte van het landgoed strekt zich uit over zeven kilometers.
De landgoedeigenaren zijn niet alleen bereid te investeren in verdergaande samenwerking onderling, maar ook met de overheid als het gaat om de realisatie van diverse Reconstructiedoelen zoals bijvoorbeeld het herstellen van beken en de bescherming van kwetsbare soorten. Voorwaarde is wel dat de overheid meedenkt aan het ook in toekomst gezond houden van de exploitatie van de  landgoederen. Om deze unieke kans niet te laten liggen, besloot de reconstructiecommissie een inrichtingsplan op te stellen voor alle Kempische landgoederen. Op 29 januari gaf gedeputeerde Van Nieuwenhuizen het startsein voor het opstellen van de plannen. Zij deed dat met een aardige anekdote. Thuis voor de kinderen is ‘smans’, maar hier gebruikte zij dit woord als ‘samenwerking maakt alles mogelijk’. José van Gorp-van de Ven, is voorzitter van de reconstructiecommissie van de provincie Noord-Brabant. Namens de gemeente Goirle, zit wethouder Ruud van Eijkeren in de commissie.

Reconstructie

Een vitaal en aantrekkelijk buitengebied dat klaar is voor de uitdagingen van de toekomst. Met dit ideaal gingen de reconstructiepartners ruim zeven jaar geleden aan de slag met de grootste inrichtingsoperatie ooit. De officiële naam voor deze inrichtingsoperatie is ‘Revitalisering Landelijk Gebied’, ook wel reconstructie concentratiegebieden genoemd of kortweg reconstructie.
De aanleiding voor de reconstructie was het uitbreken van de varkenspest in 1997. De bedoeling was om de intensieve veehouderijbedrijven in te delen in clusters met daartussenin varkensvrije zones. Alhoewel in eerste instantie reconstructie bedoeld was voor de intensieve veehouderij, is het uiteindelijk een majeur proces geworden om het buitengebied opnieuw vorm en vitaliteit te geven. Niet alleen op het gebied van landbouw, maar ook voor natuur, landschap, cultuurhistorie, recreatie, water en leefbaarheid van de kleine plattelandsdorpen. Dit alles is vastgelegd in 7 provinciale reconstructieplannen gebaseerd op de Reconstructiewet Concentratiegebieden en 2 gebiedsplannen voor het gedeelte van Brabant dat niet onder de Reconstructiewet valt.