Het ultieme liefdesgedicht

Dat niet alle dagen hetzelfde zijn, is een wijsheid die zelfs kleine kinderen begrijpen. Toch maar deze open deur, want ik word al een dag of wat achtervolgd door de vraag of ik het ultieme liefdesgedicht gevonden heb. Ik weet het, het kan goed zijn dat ik morgen een ander nog ultiemer gedicht over de liefde tegenkom en dat dan onderstaand gedicht verhuist naar de tweede plaats. Maar voorlopig is het nog niet zover.

Voorlopig acht ik Slaapliedje van Willem Wilmink het eenvoudigste, mooiste, liefdesgedicht: (uit Verzamelde liedjes en gedichten Amsterdam, Bakker 1986) dat mij recht in het hart getroffen heeft. Ik besef het: menigeen zal na lezing zijn of haar schouders ophalen en denken: Ik ben geen kind meer! Natuurlijk bent u geen kind meer, maar dat wil niet zeggen dat er diep in u geen kind meer leeft dat wordt geroerd door die eenvoudige woorden over de boer die lekker dicht bij zijn boerin kruipt. Oh, u bent geen boer? Tja, dan wordt het moeilijk, want als u geen boer bent, maar een wel(op)gevoede burger die voor het slapengaan een douche neemt, een gestreepte pyjama aantrekt en zijn tanden poetst alvorens tussen de heldergewassen en gestreken lakens te glijden naast uw wettige echtgenote die ook een douche genomen heeft, een zachtroze nachtpon heeft aangetrokken en ook haar tanden gepoetst heeft én geflost en haar gezicht heeft ingemasseerd met een dure nachtcrème die ze onlangs gekregen heeft op haar verjaardag, tja, dan helpen die simpele, directe woorden van dichter Willem Wilmink u niet meer. Dan hebt u ogen als diepblauwe meren, haren als golvend graan op een zonovergoten dag nodig en nog veel meer van het onvolprezen venusblazoen. Dan bent u kortom reddeloos verloren voor het gedicht, dat mij al dagen in zijn kinderlijke greep houdt.

Oordeelt u zelf:

Het schaap heeft slaap,
de koe is moe,
het varken doet
zijn oogjes toe.

Het paard kijkt over
’t prikkeldraad
en denkt: Het is
ontzettend laat.

De kip zegt zacht
Nog één keer : Tok.
En ach, dan slaapt ze
op haar stok.

De boer kruipt ook
het bed maar in,
lekker dicht
Bij zijn boerin.