Henk van Boxtel met pensioen

Op vrijdag 18 juni 2021, over een paar dagen dus, zal Henk van Boxtel voor het laatst zijn fiets uit de stalling van het gemeentehuis pakken, zwaaien en huiswaarts keren naar het Wethouder Traplein. Hij is een van de gezichtsbepalende persoonlijkheden in het Goirlese openbare leven, lange tijd met het stempel van “de jongste”, en nu komt er een einde aan zijn loopbaan (al is een fietsmetafoor toepasselijker). Op 1 oktober is het officieel, op 18 juni is het feitelijk, met nog een stuwmeer aan vrije dagen. Ergens na de zomervakantie neemt hij feestelijk afscheid in een kleine kring van collega’s, vrouw Lucia, hun kinderen Jeske en Lieke, en hun vier kleinkinderen … “tenminste als het persoonlijk kan, want digitaal hoeft voor mij niet.” We kijken terug met Henk in zijn weelderig groene achtertuin, een lustoord voor biodiversiteit van plant, dier tot en met kleinkind.

Door Ben Loonen

Stam

Henk is een kleinzoon van Drik van Boxtel (1897-1955) die een groot gezin had aan de Fabriekstraat. Hij is min of meer legendarisch voor zeer oud Goirle. Naar hem is Henk genoemd. Nee, helaas, hij was te jong om zich hem te herinneren, er is wel een foto waarin Drik de zeer jonge Henk in zijn armen houdt. Zijn vader was Rinus van Boxtel (1926-2007) oprichter van fotoclub Optiek die nog wel goed in de herinnering zit van velen. Henk heeft dochters en kleindochters, de stamboom gaat in de vrouwelijke lijn verder, een stamhouder is hem niet gegeven. We zijn het met elkaar eens dat we – anders dan vroeger – daar niet om treuren, het is zo betrekkelijk. Hier laten we ook de andere Boxtels maar onvermeld: de politici, kunstenaars en uitvinders die hun voetafdruk in Goirle hebben staan, allemaal familie.

Raadslid

Henk kwam in 1982 in de gemeenteraad voor de Pacifistisch Socialistische Partij. Toenmalig burgemeester Ton van den Wildenberg zei dat ie zijn schoenen zou opeten als Henk in de raad zou komen. Zoiets moet je natuurlijk nooit aankondigen; anderen eten hun hoed op, ook al zo onverteerbaar. Henk bleek een stemmentrekker, meestal goed voor drie zetels. Hij verklaart dat door zijn betrokkenheid bij tal van verenigingen: LOG, Wildacker, Carnaval, Wereldwinkel, Goirle-Krasnogorsk, acties, demonstraties. In 1986 werd hij herkozen (weer voor de PSP). In 1990 kwam hij uit voor GroenLinks (drie zetels). Idem in 1994. In verband met de gemeentelijke herindeling waren er in 1996 tussentijdse verkiezingen. De uitkomst daarvan was dat per 1 januari Henk wethouder werd voor GroenLinks. Toen GroenLinks in 2006 de stekker uit de afdeling haalde werd Henk opeens politiek dakloos, en de gemeenteraadsverkiezing kwam eraan. Wat te doen voor dit politieke dier? Op het allerlaatste moment diende Henk de lijst Henk van Boxtel in. Toen de partij met drie zetels in de raad kwam, transformeerde Henk tot Pro-Actief Goirle.

Wethouder

Hij kwam in een college met Jan Schellekens (Lijst Riel-Goirle), Sjef Verhoeven (Lijst Riel-Goirle), en Harrie van de Ven (D66) met Peter van den Baar als burgemeester. Henk kreeg de portefeuilles financiën, milieu en openbare werken; hij zou als wethouder altijd deze beleidsterreinen blijven behartigen. Nee, hij had geen financiële achtergrond, maar het langdurig raadslidmaatschap had hem wel vertrouwd gemaakt met de ins en outs van de gemeentefinanciën. Henk heeft een milieutechnische achtergrond, wat de andere portefeuilles verklaart. Burgemeester Peter van den Baar moest opstappen wegens de zogenaamde gemeentehuisaffaire, er kwam een waarnemer in de persoon van Eppo van Veldhuizen, en vervolgens kwam Wil de Vreij-Vringer in de burgemeesterszetel. In 2005 klapte het college in elkaar wegens de affaire Rielse Dijk; er kwam een zakenkabinet met Ruud van Eijkeren en Jan Hoedemaker; zij brachten de gemoederen tot bedaren en zorgden voor werkbare verhoudingen. Henk werd wethouder voor Pro-actief Goirle tot 2010. Hij was het 13 jaar geweest, naar tegenwoordige maatstaven lang.

Ambtenaar

In 2010 was Henk 57 jaar en werkeloos. Het was crisistijd, geen tijd om als 57-jarige nog aan de bak te komen. Dat is het nog steeds niet, weet Henk. Drie jaar lang probeerde hij van alles, ook als wethouder elders. Nee, burgemeester niet. “Dat ambt heeft mij nooit getrokken; ik heb dat wel gezien. Ik ben daar niet goed genoeg voor, ik hoef ook niet voor aan te staan. En dan had ik ook moeten verhuizen.” Henk is een eigenheimer, alles goed en wel, maar weg uit Goirle … nee! Toch heeft hij één jaar in India gewerkt aan een windmolenproject (in 1980). In 2013 vroeg burgemeester Machteld Rijsdorp hem of hij niet “bij ons” wilde komen werken, als ambtenaar ten gemeentehuize met duurzaamheid als taak. Was die baan voor hem gecreëerd? Dat gelooft hij niet. “Duurzaamheid was een speerpunt van het college, ze waren op zoek naar mensen; zo kwamen ze bij mij uit.” Hij heeft bijna 8 jaar met genoegen gewerkt, tot aan zijn pensioen nu aanstaande.

Van het gas af en de fietsstraat

Op welke positie heeft hij het meeste kunnen doen? Als wethouder! We moeten in Nederland van het gas af. In het plan de Boschkens-Oost liepen we vooruit: er is geen gas in die wijk. De verwarming gebeurt met warmtewisselaars, warmte/koude opslag. “Goed er waren kinderziektes, reden dat de volgende wijken weer terugvielen op het oude; maar er wordt nu geen wijk meer gebouwd met gasverwarming. Ook is er geen riolering voor het hemelwater, ook heel modern en gewoon nodig voor het milieu en de waterhuishouding. Een dikke laag grint onder de bestrating doet de truc.” Henk is trots op het verdwijnen van de “ventwegen” langs de Tilburgseweg; er voor in de plaats kwam de fietsstraat. Mooi, toch? Een ding is hem niet gelukt: het diftarsysteem voor het huisvuil waarbij huisvuil gewogen wordt en afgerekend. Dat zou veel minder huisvuil betekend hebben. Maar wellicht ook grotere sociale onmin, breng ik daar tegen in: als je ruimte over hebt, mogen de buren die ruimte nemen en omgekeerd. O wee als ieder persoonlijk zou moeten betalen. Dat geeft Henk wel toe. Hij is geen scherpslijper, geven en nemen, maar toch altijd met de idealen die hij nooit uit het oog verliest.

Goirle moet blijven?

Raadslid, wethouder, ambtenaar … denkt Henk dat ie binnen afzienbare tijd als burger zijn OZB aan Tilburg moet gaan afdragen? “Dat hoop ik niet!” Maar wat denkt hij? “Ik zie dat Goirle in moeilijk vaarwater zit, het is de vraag of die 1,3 miljoen die nu vanuit het Rijk toegezegd is eenmalig is of structureel. Misschien kunnen we het een paar jaar uitzingen voordat de zaken echt duidelijk worden. Wie zegt mij dat Tilburg onze voorzieningen in stand kan houden? Ik ben er nog altijd van overtuigd dat de nabijheid van het bestuur voor de gemeente en de gemeenschap het beste is: je ziet beter wat er speelt, de lijntjes zijn kort, je bent beter aan te spreken.” Voor Henk moet Goirle blijven.

Einzelgänger

Laten we met een vrolijke noot eindigen. Hoewel noot: dat is nog een heel chapiter, Henk en Carnaval. De eerste jaren werkte Henk met cv de Stalplekkers (thuisbasis De Wildacker) aan de wagens en deed hij mee met de groep. Vanaf 1980 liep Henk als eenling mee, einzelgänger als u wilt. Altijd varieerde hij op de spreuk van de Prins van het jaar, en gaf er zijn politieke draai aan. Toen hij als wethouder gevallen was, liep hij met een verband om zijn hoofd; “gevallen wethouder”, en een tafeltje om zijn middel met ordners, affe en onaffe zaken. Hij heeft gevarieerd op de majorette met ma(n)jorette. De leus van carnaval 2020 was “Dees roakte nie kwèèt”. Henk maakte daarvan “Ons Dees roak ik nie kwèèt”, goed voor een tweede prijs. In de optocht leurde hij met zijn (zogenaamd bejaarde) broer in een rolstoel, door de tekorten in de verzorgingshuizen kon hij hem niet kwijt. In 2022 hoopt hij weer als eenling te gaan.

En verder?

En verder hoopt Henk vooral te genieten van zijn tuin (een zittuin met moeras en weinig tegels), te fietsen met Lucia, te genieten van zijn kleinkinderen, op zijn motor te rijden. Fiets en motor sleutelt hij zelf in en uit elkaar. Hij is een fitte pre-senior, ze zullen hem wel weten te vinden; ik heb niet eens naar zijn andere bezigheden gevraagd, misschien zit hij al helemaal vol. We hebben het nog even over Goirle-Krasnogorsk. Een motie in 1984 van Henk en de zijnen lag aan de basis van de latere jumelage. “Jammer dat het voorbij is, jammer dat de verhouding met Rusland weer zo moeilijk is. Ik zeg tegen mijn kleinkinderen: de wereld vrede is het belangrijkste dat er is ...”

Bron Goirles Belang, 16-06-2021