”OOIT KON IK ALLES”
Door Martin Leeuwenburg
Het verhaal van een zoon over zijn vader met de Ziekte van Parkinson
Recentelijk is het boek verschenen dat ik heb geschreven over mijn vader en de Ziekte van Parkinson waar hij aan leed.
Het idee om te gaan schrijven dateert al van vele jaren geleden, maar op de één of andere manier kwam het er niet van. Het verhaal zat in mijn hoofd, maar wilde er nog niet uit. Bovendien, mijn vader was er nog, het zou er nog wel een keer van komen.
Kort na zijn overlijden, in oktober 2005, ben ik uiteindelijk begonnen. Het schrijven bleek een goede therapie te zijn. Ik kon mijn gevoel kwijt, ik kon er op deze manier over ”praten”. Niet dat ik dat niet met anderen kon, maar door het op te schrijven bleef het gevoel langer hangen en was ik in de gelegenheid om later geconfronteerd te worden met hetgeen ik had opgeschreven. Bij een aantal passages, hoe vaak ik ze ook lees, krijg ik nog steeds een brok in mijn keel.
Het was niet alleen kommer en kwel met mijn vader. Naarmate de jaren verstreken, leerde ik te relativeren. Mensen die een chronische ziekte hebben zijn niet per definitie zielig en willen zeker niet zielig gevonden worden. Er waren dan ook genoeg momenten dat er gelachen kon worden, en dat was ook nodig.
Het boek is geen medisch handboek. Geen moeilijke termen, geen medicatievoorschriften of dokterspraat. Ik heb geprobeerd de periode te beschrijven vanaf het moment dat Parkinson bij mijn vader werd vastgesteld tot aan het moment van zijn overlijden. Wat de ziekte met hem heeft gedaan, maar ook, heel belangrijk, wat het betekende voor zijn omgeving en de mensen die hem hebben geholpen.
Het boek is te koop bij Boekhandel Buitelaar in Goirle, gevestigd aan De Hovel 21
Recentelijk is het boek verschenen dat ik heb geschreven over mijn vader en de Ziekte van Parkinson waar hij aan leed.
Het idee om te gaan schrijven dateert al van vele jaren geleden, maar op de één of andere manier kwam het er niet van. Het verhaal zat in mijn hoofd, maar wilde er nog niet uit. Bovendien, mijn vader was er nog, het zou er nog wel een keer van komen.
Kort na zijn overlijden, in oktober 2005, ben ik uiteindelijk begonnen. Het schrijven bleek een goede therapie te zijn. Ik kon mijn gevoel kwijt, ik kon er op deze manier over ”praten”. Niet dat ik dat niet met anderen kon, maar door het op te schrijven bleef het gevoel langer hangen en was ik in de gelegenheid om later geconfronteerd te worden met hetgeen ik had opgeschreven. Bij een aantal passages, hoe vaak ik ze ook lees, krijg ik nog steeds een brok in mijn keel.
Het was niet alleen kommer en kwel met mijn vader. Naarmate de jaren verstreken, leerde ik te relativeren. Mensen die een chronische ziekte hebben zijn niet per definitie zielig en willen zeker niet zielig gevonden worden. Er waren dan ook genoeg momenten dat er gelachen kon worden, en dat was ook nodig.
Het boek is geen medisch handboek. Geen moeilijke termen, geen medicatievoorschriften of dokterspraat. Ik heb geprobeerd de periode te beschrijven vanaf het moment dat Parkinson bij mijn vader werd vastgesteld tot aan het moment van zijn overlijden. Wat de ziekte met hem heeft gedaan, maar ook, heel belangrijk, wat het betekende voor zijn omgeving en de mensen die hem hebben geholpen.
Het boek is te koop bij Boekhandel Buitelaar in Goirle, gevestigd aan De Hovel 21
